Tussenruimte, het onzichtbare zichtbaar maken.

Het mooie weer lonkt ons naar buiten. 'Kom eens hier', roept de romantische Leie in Machelen.
'We willen je iets laten zien dat er niet is!'
We hadden mee: 6 brillen (1 zonnebril en 5 brillen van Parsons), fototoestel en 2 levendige kleuters...

De nieuwe tentoonstelling in het Roger Raveelmuseum in Machelen (nog tot 19 juni) heeft vooral aandacht aan wat de kunstenaar ‘niet’ heeft geschilderd of blank heeft gelaten.

Maar eerst hebben we de permanente collectie bezocht.

Roger Raveel bouwde zijn ruime oeuvre op aan de oevers van de Leie. In zijn museum vind je honderden schilderijen, tekeningen en objecten. Eigentijds en tijdloos. Zijn onderwerp: de onmiddellijke omgeving. Raveel maakt een hele evolutie door en gaat van waarneming over abstractie naar ruimte dialoog. 

Deed me denken aan de vijf brillen van Parsons waar Marianne het donderdag over had:

Bril 1:  Kleuters kunnen associëren. "Kijk, mama! Opa kijkt hier ook door het raam"

Bril 2: Het tweede stadium. Kinderen van de eerste graad kijken door deze bril en waarderen enorm de werkelijkheid. Het beeld moet herkenbaar zijn. Ze kunnen uiterlijke kenmerken van de voorstelling begrijpen.

Bril 3: Wie in dit stadium door de bril kijkt, gaat er van uit dat de kunstenaar er een iets mee wilt zeggen. Kinderen van de 2de, 3de en 4de leerjaar kunnen gevoelens ondergaan bij het kijken van een beeld.

Bril 4: Hoe ziet het beeld er uit? Hoe heeft de kunstenaar dat gedaan? Welke materialen gebruikt Raveel in zijn werken? Kinderen uit de derde graad zitten in het stadium dat ze iets willen leren over de beelden. Ze verwerven kennis over de beeldaspecten.

Bril 5: Wie de vijfde bril aanheeft is kritisch over het beeld. In een laatste fase kan hij een eigen mening formuleren over zijn relatie tot een beeld.

Tussenruimte,

Het onzichtbare zichtbaar maken is een schijnbaar onmogelijke opdracht die tal van beeldende kunstenaars op zich hebben genomen. Bij Raveel is het beroemde witte vierkant slechts één van de middelen, waarmee hij het schilderij laat uitvloeien in tijd en ruimte. 

Enkele werken die mij raken: 

De tentoonstelling opent met één van deze werken: "Wat een drukte op de E5" van Antoon De Clerck. Hij is een hyperrealist, maar bij een eerste beschouwing valt al onmiddellijk op dat een deel van het doek onbeschilderd is gebleven, naast het verraderlijke realistisch tafereel.

Hier loop je letterlijk 'tussen' het kunstwerk van Raveel.

'Tussenruimte' als fundamenteel gegeven in dit werk.

De jonge Columbiaanse kunstenaar Juan Duque maakte dit 'in-situ' dat letterlijk geprangd zit tussen een wand en een schoorsteenmantel in één van de kamers van het Raveelmuseum.

Tussenruimte, het inspireerde me toen de kindjes nog wat speelden op het speeltuintje naast het Raveelmuseum:

Nog meer Raveel in kinderboekje:

Ik tekende en schilderde nog meer dan tevoren. Mijn dorp was er dik tevreden mee, met de tekeningen en de schilderingen. Het knikte en tokte als een uitgelaten kip en in haar ogen glom trots. 'Roger Raveel is er eentje van ons allemaal', straalde het. 'Hij is een artiest.' Toen wist ik wat een artiest was. Een artiest maakt droge ogen nat en natte ogen droog.